آموزش کارهایی که با اُور فرز نجاری می‌توان انجام داد

.نحوه‌ی حرکت‌دادنِ دستگاه در طول قطعه کار به نوع تیغه‌ای که مورد استفاده قرار گرفته بستگی خواهد داشت. هنگام استفاده از تیغه‌های بلبرینگ‌دار، بلبرینگ هدایت‌کننده‌ی دستگاه در هنگام برداشت از لبه‌های چوب خواهد بود و عملیات ابزارزنی را به صورت پیوسته حفظ خواهد نمود. اما هنگام کار با تیغه‌هایی که فاقد بلبرینگ در قسمت انتهاییِ تیغه هستند، می‌بایست از لبه‌گیر استفاده کرد. بدین ترتیب، پایه‌ی دستگاه روی سطح چوب مورد نظر قرار گرفته و لبه‌گیر، پیوستگی ابزار زنی را بر عهده خواهد داشت. هر دو روش هنگام ابزار زدنِ قطعات راسته کاربرد دارند اما هنگام کار روی قطعات منحنی و دایره، باید حتماً از تیغه‌های بلبرینگ‌دار استفاده کرد. همواره باید به خاطر داشت، تا زمانی که بلبرینگ با لبه‌ی کار تماس پیدا کند امکانِ لگد زدن دستگاه وجود دارد. بنابراین، هنگام شروع کار باید دستگاه را با نیروی بیشتری مهار کرد.

یکی از موارد بسیار مهم هنگام ابزار زنی و کار با اُور فرز، جهت حرکت دادنِ دستگاه است. به طور کلی، جهت حرکت دادن دستگاه روی قطعه کار باید در خلاف جهت گردش تیغه‌ی آن باشد. پیش از شروع کار حتماً قطعه چوب مورد نظر باید به میز کار به طور صحیح با گیره بسته شود.

حرکت دادن دستگاه در جهت نادرست ممکن است به لگد زدنِ دستگاه و یا تکه‌شدنِ تراشه‌های سطحی چوب منجر شود. در بیشتر مواقع، دستگاه باید در خلاف جهت گردش تیغه به حرکت درآید. برای ابزارزنیِ لبه‌های خارجی چوب، دستگاه اُور فرز را باید بر خلاف جهت عقربه‌های ساعت به حرکت درآورد. اما برای شکل دادن به لبه‌های داخلی، باید دستگاه را در جهت عقربه‌های ساعت حرکت داد. به این علت که حرکت دادن در خلاف جهت ذرات چوب باعث می‌شود تا از هر گونه شکست یا جدا شدن تراشه‌های چوب جلوگیری به عمل آید. همواره می‌بایست در جهت ایستاد تا حرکت دستگاه به طرف داخل باشد تا خارج؛ چرا که می‌توان در هر لحظه تیغه‌ی دستگاه را زیر نظر داشت. در تمام مدت باید دستگاه را با دو دست محکم نگه داشت و با وارد آوردن فشارِ اندکی به سمت چوب، عملیات ابزارزنی را ادامه داد.

 

برای ابزارزنیِ قطعات منحنی‌شکل، ابتدا قطعه کار را به میز کار با گیره محکم به نحوی می‌بندیم که به فاصله‌ی چند سانتی‌متر از لبه‌ی مورد نظر خارج از میز قرار گیرد. اُور فرز را با دو دست محکم نگه داشته و پایه‌ی آن را روی سطح چوب قرار می‌دهیم. با حفظ فاصله‌ی چند سانتی‌متری بین تیغه و لبه‌ی کار، دستگاه را روشن نموده و به آرامی به سمت لبه‌ی چوب هدایت می‌کنیم تا بلبرینگ زیر تیغه با لبه‌ی چوب تماس برقرار کند. برای برداشت عمیق‌تر از لبه‌ی چوب، می‌بایست دستگاه را دو یا سه بار به صورت رفت و برگشت روی لبه حرکت داد. هنگام ابزارزنیِ گوشه‌ها، تیغه‌ی اُور فرز به طور کامل بار را از لبه‌ی چوب خالی نکرده و باید پس از عملیات ابزارزنی، گوشه‌ها را به کمک مغار خالی کرد.

 

برای ابزارزنی و برش‌کاری با استفاده از تیغه‌های فاقد بلبرینگ می‌بایست از گونیای دستگاه استفاده کرد. میله‌های گونیا یا همان لبه‌گیر به صورت کشویی داخل پایه‌ی دستگاه قرار گرفته و سطح بیشتری را برای تراز کردنِ پایه‌ی دستگاه با سطح چوب مورد نظر در اختیار قرار می‌دهد. سپس گونیا را به لبه‌ی چوب تکیه داده و میله‌های آن روی سطح چوب قرار می‌گیرد. در این حالت دستگاه در جای خود ثابت شده و می‌توان ابزار زنی را انجام داد.

برش‌های مربوط به اتصالات به کمک اور فرز نجاری

اگرچه با استفاده از هر اٌور فرزی می‌توان بر‌ش‌کاری مربوط به اتصالات محتلف را انجام داد، اما استفاده از اٌور فرزهای با پایه‌ی متحرک برای این منظور سهولت بیشتری را به همراه خواهد داشت. به این دلیل که می‌توان برش‌کاری را در وسط قطعه کار متوقف نمود. پایه‌ی دستگاه را روی سطح چوب مورد نظر قرار داده و فشار دادن دستگاه به سمت پایین، تیغه‌ی آن وارد سطح چوب شده و تا نقطه‌ی اتمام کار دستگاه را روی سطح چوب در مسیر معین‌شده به حرکت در می‌آوریم. سپس با بالا کشیدنِ دستگیره‌های دستگاه، تیغه‌ی آن از چوب خارج شده و برش‌کاری پایان می‌یابد.

 

با اُور فرز معمولی (با پایه‌ی ثابت) باید دستگاه را با حفظ فاصله‌ای میان تیغه‌ی آن و سطح چوب‌، بالاتر از آن نگه‌ داشته، و تیغه‌ را آهسته و با حرکت‌دادنِ دستگاه به سمت و جلو و عقب وارد قطعه‌ی مورد نظر کرد.

در صورت کار با هر دو نوع اُور فرز باید قسمت‌های اضافی در نقطه‌ی اتمام برش‌کاری (البته در صورتی که ابتدا یا انتهای برش منتهی به لبه‌های چوب نباشند و در وسط قطعه‌ی مورد نظر قرار گرفته باشند) را به کمک مغار خالی کرد. در اکثر برش‌های مربوط به اتصالات از تیغه‌های صاف و بدون زاویه استفاده می‌گردد. عمق برداشت نیز به میزان سختیِ چوب استفاده‌شده و همچنین قدرت اُور فرز بستگی خواهد داشت. البته یک راه‌حل بسیار ساده برای سوراخ‌کاریِ عمیق در چوب‌های سخت، برداشت از سطح چوب در دو یا سه مرحله و به میزان کمتر است. به کمک این شیوه موتور دستگاه و یا تیغه‌ی آن دچار آسیب نخواهند شد. همچنین برای ایجاد برش‌کاری مربوط به اتصالاتی که نیازمند شکافی عریض‌تر از قطر تیغه‌ی اُور فرز موجود در کارگاه هستند، می‌بایست برداشت را در چند مرحله و در عرض تکرار نمود؛ بدین شکل که پس از هر مرحله برداشت، باید گونیای راهنمای برش را دقیقاً به میزان قطر تیغه جابجا کرد و مجدداً سوراخ‌کاری و برداشت را انجام داد.

کندن کام به کمک اُور فرز نجاری
پس از علامت‌گذاری محل دقیقِ کام روی سطح چوب مورد نظر، یک تکه چوب را به گونیای دستگاه اضافه می‌کنیم تا تیغه به لبه‌ی چوب نزدیک‌تر شده و کام‌کنی به کمک گونیا و با دقت هر چه بیشتر صورت گیرد. از یک سمت به آرامی دستگاه را حرکت داده به نحوی که در تمام مدت تماس بین تکه چوب با لبه‌ی قطعه کار برقرار باشد.

برش چوب با فرز
کندن شیار به کمک اُور فرز نجاری
اور فرز شیار زن: به کمک گیره، قطعه چوب مورد نظر را روی میز کار بسته و محل شیار را علامت‌گذاری می‌کنیم. تیغه را با خط راهنمای برش تنظیم نموده و یک تکه چوب را به عنوان راهنمای برش روی قطعه کار با گیره می‌بندیم؛ به نحوی که لبه‌ی آن با پایه‌ی اُور فرز مماس باشد. لازم به ذکر است که علاوه بر صاف بودن لبه‌ی تکه چوب، طول آن نیز باید از طول شیار بیشتر بوده و بر قطعه‌ی کار کاملاً عمود باشد.

برش چوب با فرز
به منظور پیشگیری از جدا شدنِ تراشه‌های چوب در محل ورود و خروج تیغه به چوب، بهتر است دو تکه چوب در ابتدا و انتهای چوب مورد نظر بسته شود. همچنین می‌توان با چسباندن یا اتصال تکه‌ای بلندتر، از آن به عنوان یک گونیای دست‌ساز و مفید استفاده نمود.

 

 

کندن شکاف در وسط قطعه کار با اورفرز

ابتدا طرح مورد نظر را روی قطعه کار ترسیم کرده و با قرار دادنِ تیغه روی خط راهنمای طرح، تکه‌ای چوب را مماس به لبه‌ی پایه‌ی دستگاه قرار می‌دهیم تا راهنمای برش در حین کندن باشد. عملیات فوق را برای سایر خطوط نیز تکرار کرده تا در تمامی طرفین، یک تکه چوب راهنما روی قطعه کار با گیره بسته شده باشد.

برای کندن با اُور فرز با پایه‌ی متحرک، کار را از یک گوشه آغاز کرده و پایه‌ی دستگاه را مماس به تکه‌های چوب قرار می‌دهیم. سپس با پایین آوردن قسمت بالای دستگاه، تیغه‌ی آن به آرامی وارد چوب می‌شود. با حرکت دادن دستگاه [به نحوی که تماس پایه‌ی آن با تکه چوب‌های راهنما حفظ شود] کندن را ادامه می‌دهیم تا دورِ شکاف مورد نظر به طور کامل کنده شود. در حین کنده‌کاری می‌بایست به خاطر داشت که جهت حرکت در جهت حرکت عربه‌های ساعت باشد. برای تکمیل کندن نیز، اضافات باقی‌مانده را تراش می‌دهیم. جهت حرکت دادنِ دستگاه به طور کلی بهتر است بر خلاف جهت تراشه‌های چوب باشد.

 

 

به منظور کندن با کمک اُور فرز معمولی و با پایه‌ی ثابت، می‌بایست دستگاه را ابتدا به صورت کج روی سطح قطعه کار قرار داد؛ به نحوی که تیغه و قسمتی از پایه‌ی آن رو چوب قرار گیرند. دستگاه را روشن کرده و تیغه را به آهستگی داخل چوب فرو می‌بریم و با حفظ تماس بین پایه‌ی دستگاه با لبه‌ی تکه چوب‌های راهنما، عملیات کندن را انجام داده و درست مانند آنچه در مورد کندن با اُور فرز پایه متحرک گفته شد، آن را به اتمام می‌رسانیم.

 

کندن دایره به کمک اُور فرز نجاری
به کمک میله‌ای که با یک مرکز ثابت، فاصله‌ی دستگاه را از یک نقطه حفظ می‌نماید، می‌توان شکاف‌های دایره‌ای و منحنی‌شکل را در قطعات چوب کنده‌کاری کرد و یا حلقه‌هایی تزئینی را روی یک سطح چوبی ایجاد نمود. در حالی که لوازم جانبی مختلفی در بازار برای کنده‌کاری دایره‌ای وجود دارد، اما می‌توان برای کندن دایره‌های بزرگ‌تر روی صفحات چوبی از یک راهنمای دست‌ساز در کارگاه استفاده کرد. برای مثال، قسمتی از یک صفحه فیبر ۴ میلی‌متری که وسط آن دارای یک سوراخ [برای پیچ شدن به قطعه کار به مرکز دایره‌ی مورد نظر] و یک سر آن دارای سه سوراخ [درست در محلی که پایه‌ی دستگاه اُور فرز روی آن قرار گرفته و با پیچ به آن متصل گردد] می‌باشد.

 

برش دایره با اور فرز
ابزار زدن و کندن الگوهای مختلف با اُور فرز نجاری
ابزار زدن از روی الگو یکی از روش‌های سریع تولید چند قطعه‌ی مشابه بهم است. این روش ابتدا شامل پیاده کردن طرح روی قطعه‌ای کم ضخامت مانند فیبر، و سپس استفاده از آن به عنوان الگوی کار می‌باشد. بهتر است الگوی ترسیم شده روی قطعه فیبر و یا تخته چندلا، با کمک ارّه فلکه و یا ارّه عمود بر برش داده و سپس به کمک سمباده برقی، لبه‌های آن را کاملاً تمیز کرد؛ چرا که هر گونه نقص در الگو به قطعات تولیدشده منتقل می‌شود. پس از برش‌های اولیه و آماده شدنِ الگو، از اُور فرز برای نهایی‌کردنِ ابزار زنی استفاده می‌گردد. باید این نکته را نیز در نظر گرفت که در اُور فرزهای با پایه‌ی ثابت می‌بایست از یک محافظ تیغه‌ی یدکی استفاده نمود که طبق تصویر، زیر پایه‌ی دستگاه بسته می‌شود.

 

 

این قطعه‌ی یدکی از تماس بین میله‌ی تیغه با الگو جلوگیری کرده و موجب می‌شود تا ابزار زنیِ قطعه کار دقیقاً همانند الگو انجام گیرد. ضخامت قطعه‌ای که به عنوان الگو مورد استفاده قرار می‌گیرد، می‌بایست اندکی بیشتر از ارتفاع این قطعه‌ی محافظ یدکی باشد. ابزار زدن قطعات مختلف با الگو، هم با اُور فرز پایه ثابت و هم با اُور فرز پایه متحرک را انجام داد. اگر با مدل پایه متحرک کار می‌کنید بهتر است پیش از روشن کردن دستگاه ارتفاع تیغه‌ی آن را تنظیم نموده و در همان ارتفاع دستگاه را قفل کنید. در مورد مدل پایه ثابت نیز درست همانند حالت عادی ارتفاع تیغه را تنظیم

 

ابزارزنی را به صورت پیوسته حفظ خواهد نمود. اما هنگام کار با تیغه‌هایی که فاقد بلبرینگ در قسمت انتهاییِ تیغه هستند، می‌بایست از لبه‌گیر استفاده کرد. بدین ترتیب، پایه‌ی دستگاه روی سطح چوب مورد نظر قرار گرفته و لبه‌گیر، پیوستگی ابزار زنی را بر عهده خواهد داشت. هر دو روش هنگام ابزار زدنِ قطعات راسته کاربرد دارند اما هنگام کار روی قطعات منحنی و دایره، باید حتماً از تیغه‌های بلبرینگ‌دار استفاده کرد. همواره باید به خاطر داشت، تا زمانی که بلبرینگ با لبه‌ی کار تماس پیدا کند امکانِ لگد زدن دستگاه وجود دارد. بنابراین، هنگام شروع کار باید دستگاه را با نیروی بیشتری مهار کرد.

یکی از موارد بسیار مهم هنگام ابزار زنی و کار با اُور فرز، جهت حرکت دادنِ دستگاه است. به طور کلی، جهت حرکت دادن دستگاه روی قطعه کار باید در خلاف جهت گردش تیغه‌ی آن باشد. پیش از شروع کار حتماً قطعه چوب مورد نظر باید به میز کار به طور صحیح با گیره بسته شود.

حرکت دادن دستگاه در جهت نادرست ممکن است به لگد زدنِ دستگاه و یا تکه‌شدنِ تراشه‌های سطحی چوب منجر شود. در بیشتر مواقع، دستگاه باید در خلاف جهت گردش تیغه به حرکت درآید. برای ابزارزنیِ لبه‌های خارجی چوب، دستگاه اُور فرز را باید بر خلاف جهت عقربه‌های ساعت به حرکت درآورد. اما برای شکل دادن به لبه‌های داخلی، باید دستگاه را در جهت عقربه‌های ساعت حرکت داد. به این علت که حرکت دادن در خلاف جهت ذرات چوب باعث می‌شود تا از هر گونه شکست یا جدا شدن تراشه‌های چوب جلوگیری به عمل آید. همواره می‌بایست در جهت ایستاد تا حرکت دستگاه به طرف داخل باشد تا خارج؛ چرا که می‌توان در هر لحظه تیغه‌ی دستگاه را زیر نظر داشت. در تمام مدت باید دستگاه را با دو دست محکم نگه داشت و با وارد آوردن فشارِ اندکی به سمت چوب، عملیات ابزارزنی را ادامه داد.

برای ابزارزنیِ قطعات منحنی‌شکل، ابتدا قطعه کار را به میز کار با گیره محکم به نحوی می‌بندیم که به فاصله‌ی چند سانتی‌متر از لبه‌ی مورد نظر خارج از میز قرار گیرد. اُور فرز را با دو دست محکم نگه داشته و پایه‌ی آن را روی سطح چوب قرار می‌دهیم. با حفظ فاصله‌ی چند سانتی‌متری بین تیغه و لبه‌ی کار، دستگاه را روشن نموده و به آرامی به سمت لبه‌ی چوب هدایت می‌کنیم تا بلبرینگ زیر تیغه با لبه‌ی چوب تماس برقرار کند. برای برداشت عمیق‌تر از لبه‌ی چوب، می‌بایست دستگاه را دو یا سه بار به صورت رفت و برگشت روی لبه حرکت داد. هنگام ابزارزنیِ گوشه‌ها، تیغه‌ی اُور فرز به طور کامل بار را از لبه‌ی چوب خالی نکرده و باید پس از عملیات ابزارزنی، گوشه‌ها را به کمک مغار خالی کرد.

برای ابزارزنی و برش‌کاری با استفاده از تیغه‌های فاقد بلبرینگ می‌بایست از گونیای دستگاه استفاده کرد. میله‌های گونیا یا همان لبه‌گیر به صورت کشویی داخل پایه‌ی دستگاه قرار گرفته و سطح بیشتری را برای تراز کردنِ پایه‌ی دستگاه با سطح چوب مورد نظر در اختیار قرار می‌دهد. سپس گونیا را به لبه‌ی چوب تکیه داده و میله‌های آن روی سطح چوب قرار می‌گیرد. در این حالت دستگاه در جای خود ثابت شده و می‌توان ابزار زنی را انجام داد.

برش‌های مربوط به اتصالات به کمک اور فرز نجاری

اگرچه با استفاده از هر اٌور فرزی می‌توان بر‌ش‌کاری مربوط به اتصالات محتلف را انجام داد، اما استفاده از اٌور فرزهای با پایه‌ی متحرک برای این منظور سهولت بیشتری را به همراه خواهد داشت. به این دلیل که می‌توان برش‌کاری را در وسط قطعه کار متوقف نمود. پایه‌ی دستگاه را روی سطح چوب مورد نظر قرار داده و فشار دادن دستگاه به سمت پایین، تیغه‌ی آن وارد سطح چوب شده و تا نقطه‌ی اتمام کار دستگاه را روی سطح چوب در مسیر معین‌شده به حرکت در می‌آوریم. سپس با بالا کشیدنِ دستگیره‌های دستگاه، تیغه‌ی آن از چوب خارج شده و برش‌کاری پایان می‌یابد.

با اُور فرز معمولی (با پایه‌ی ثابت) باید دستگاه را با حفظ فاصله‌ای میان تیغه‌ی آن و سطح چوب‌، بالاتر از آن نگه‌ داشته، و تیغه‌ را آهسته و با حرکت‌دادنِ دستگاه به سمت و جلو و عقب وارد قطعه‌ی مورد نظر کرد.

در صورت کار با هر دو نوع اُور فرز باید قسمت‌های اضافی در نقطه‌ی اتمام برش‌کاری (البته در صورتی که ابتدا یا انتهای برش منتهی به لبه‌های چوب نباشند و در وسط قطعه‌ی مورد نظر قرار گرفته باشند) را به کمک مغار خالی کرد. در اکثر برش‌های مربوط به اتصالات از تیغه‌های صاف و بدون زاویه استفاده می‌گردد. عمق برداشت نیز به میزان سختیِ چوب استفاده‌شده و همچنین قدرت اُور فرز بستگی خواهد داشت. البته یک راه‌حل بسیار ساده برای سوراخ‌کاریِ عمیق در چوب‌های سخت، برداشت از سطح چوب در دو یا سه مرحله و به میزان کمتر است. به کمک این شیوه موتور دستگاه و یا تیغه‌ی آن دچار آسیب نخواهند شد. همچنین برای ایجاد برش‌کاری مربوط به اتصالاتی که نیازمند شکافی عریض‌تر از قطر تیغه‌ی اُور فرز موجود در کارگاه هستند، می‌بایست برداشت را در چند مرحله و در عرض تکرار نمود؛ بدین شکل که پس از هر مرحله برداشت، باید گونیای راهنمای برش را دقیقاً به میزان قطر تیغه جابجا کرد و مجدداً سوراخ‌کاری و برداشت را انجام داد.

کندن کام به کمک اُور فرز نجاری

پس از علامت‌گذاری محل دقیقِ کام روی سطح چوب مورد نظر، یک تکه چوب را به گونیای دستگاه اضافه می‌کنیم تا تیغه به لبه‌ی چوب نزدیک‌تر شده و کام‌کنی به کمک گونیا و با دقت هر چه بیشتر صورت گیرد. از یک سمت به آرامی دستگاه را حرکت داده به نحوی که در تمام مدت تماس بین تکه چوب با لبه‌ی قطعه کار برقرار باشد.

کندن شیار به کمک اُور فرز نجاری

اور فرز شیار زن: به کمک گیره، قطعه چوب مورد نظر را روی میز کار بسته و محل شیار را علامت‌گذاری می‌کنیم. تیغه را با خط راهنمای برش تنظیم نموده و یک تکه چوب را به عنوان راهنمای برش روی قطعه کار با گیره می‌بندیم؛ به نحوی که لبه‌ی آن با پایه‌ی اُور فرز مماس باشد. لازم به ذکر است که علاوه بر صاف بودن لبه‌ی تکه چوب، طول آن نیز باید از طول شیار بیشتر بوده و بر قطعه‌ی کار کاملاً عمود باشد.

به منظور پیشگیری از جدا شدنِ تراشه‌های چوب در محل ورود و خروج تیغه به چوب، بهتر است دو تکه چوب در ابتدا و انتهای چوب مورد نظر بسته شود. همچنین می‌توان با چسباندن یا اتصال تکه‌ای بلندتر، از آن به عنوان یک گونیای دست‌ساز و مفید استفاده نمود.

کندن شکاف در وسط قطعه کار با اورفرز

ابتدا طرح مورد نظر را روی قطعه کار ترسیم کرده و با قرار دادنِ تیغه روی خط راهنمای طرح، تکه‌ای چوب را مماس به لبه‌ی پایه‌ی دستگاه قرار می‌دهیم تا راهنمای برش در حین کندن باشد. عملیات فوق را برای سایر خطوط نیز تکرار کرده تا در تمامی طرفین، یک تکه چوب راهنما روی قطعه کار با گیره بسته شده باشد.

برای کندن با اُور فرز با پایه‌ی متحرک، کار را از یک گوشه آغاز کرده و پایه‌ی دستگاه را مماس به تکه‌های چوب قرار می‌دهیم. سپس با پایین آوردن قسمت بالای دستگاه، تیغه‌ی آن به آرامی وارد چوب می‌شود. با حرکت دادن دستگاه [به نحوی که تماس پایه‌ی آن با تکه چوب‌های راهنما حفظ شود] کندن را ادامه می‌دهیم تا دورِ شکاف مورد نظر به طور کامل کنده شود. در حین کنده‌کاری می‌بایست به خاطر داشت که جهت حرکت در جهت حرکت عربه‌های ساعت باشد. برای تکمیل کندن نیز، اضافات باقی‌مانده را تراش می‌دهیم. جهت حرکت دادنِ دستگاه به طور کلی بهتر است بر خلاف جهت تراشه‌های چوب باشد.

به منظور کندن با کمک اُور فرز معمولی و با پایه‌ی ثابت، می‌بایست دستگاه را ابتدا به صورت کج روی سطح قطعه کار قرار داد؛ به نحوی که تیغه و قسمتی از پایه‌ی آن رو چوب قرار گیرند. دستگاه را روشن کرده و تیغه را به آهستگی داخل چوب فرو می‌بریم و با حفظ تماس بین پایه‌ی دستگاه با لبه‌ی تکه چوب‌های راهنما، عملیات کندن را انجام داده و درست مانند آنچه در مورد کندن با اُور فرز پایه متحرک گفته شد، آن را به اتمام می‌رسانیم.

کندن دایره به کمک اُور فرز نجاری

به کمک میله‌ای که با یک مرکز ثابت، فاصله‌ی دستگاه را از یک نقطه حفظ می‌نماید، می‌توان شکاف‌های دایره‌ای و منحنی‌شکل را در قطعات چوب کنده‌کاری کرد و یا حلقه‌هایی تزئینی را روی یک سطح چوبی ایجاد نمود. در حالی که لوازم جانبی مختلفی در بازار برای کنده‌کاری دایره‌ای وجود دارد، اما می‌توان برای کندن دایره‌های بزرگ‌تر روی صفحات چوبی از یک راهنمای دست‌ساز در کارگاه استفاده کرد. برای مثال، قسمتی از یک صفحه فیبر ۴ میلی‌متری که وسط آن دارای یک سوراخ [برای پیچ شدن به قطعه کار به مرکز دایره‌ی مورد نظر] و یک سر آن دارای سه سوراخ [درست در محلی که پایه‌ی دستگاه اُور فرز روی آن قرار گرفته و با پیچ به آن متصل گردد] می‌باشد.

ابزار زدن و کندن الگوهای مختلف با اُور فرز نجاری

ابزار زدن از روی الگو یکی از روش‌های سریع تولید چند قطعه‌ی مشابه بهم است. این روش ابتدا شامل پیاده کردن طرح روی قطعه‌ای کم ضخامت مانند فیبر، و سپس استفاده از آن به عنوان الگوی کار می‌باشد. بهتر است الگوی ترسیم شده روی قطعه فیبر و یا تخته چندلا، با کمک ارّه فلکه و یا ارّه عمود بر برش داده و سپس به کمک سمباده برقی، لبه‌های آن را کاملاً تمیز کرد؛ چرا که هر گونه نقص در الگو به قطعات تولیدشده منتقل می‌شود. پس از برش‌های اولیه و آماده شدنِ الگو، از اُور فرز برای نهایی‌کردنِ ابزار زنی استفاده می‌گردد. باید این نکته را نیز در نظر گرفت که در اُور فرزهای با پایه‌ی ثابت می‌بایست از یک محافظ تیغه‌ی یدکی استفاده نمود که طبق تصویر، زیر پایه‌ی دستگاه بسته می‌شود.

این قطعه‌ی یدکی از تماس بین میله‌ی تیغه با الگو جلوگیری کرده و موجب می‌شود تا ابزار زنیِ قطعه کار دقیقاً همانند الگو انجام گیرد. ضخامت قطعه‌ای که به عنوان الگو مورد استفاده قرار می‌گیرد، می‌بایست اندکی بیشتر از ارتفاع این قطعه‌ی محافظ یدکی باشد. ابزار زدن قطعات مختلف با الگو، هم با اُور فرز پایه ثابت و هم با اُور فرز پایه متحرک را انجام داد. اگر با مدل پایه متحرک کار می‌کنید بهتر است پیش از روشن کردن دستگاه ارتفاع تیغه‌ی آن را تنظیم نموده و در همان ارتفاع دستگاه را قفل کنید. در مورد مدل پایه ثابت نیز درست همانند حالت عادی ارتفاع تیغه را تنظیم نمائید.